– bir başkasına keyif verdiğimiz yerdir

genzimizde bütün o iç çekilen tenlerin kokusu

dağılır.darmadağın! kalırız bir başımıza

ortalık yerde.kırılırız en önce kendimize

kendimiz: bir başkasına sığdığımız yerdir

sığınabildiğimiz! bir ten ne kadar korur hayattan?

bu hayat ne kadar korur teni? kendimizden!.. –

telâfisi yok yaşadıklarımızın. bir başkasına

çıkışı yok bu hayatın. ne yaşarsan kendine

önce kendine. sonra yine kendine: telefsin!

bu hayat içre: haz ve ihtiras! çeker seni dibe

dip! o hep âh! çektiğimiz ve çöktüğümüz yer

telvedir sırf! boğar bizi hep yaşadıklarımıza

yüzümüz: bir başkasının yüzüdür. can çekişir

bakışlarımızda. başlar sınırı bataklığımızın

artık hem timsahısın hem gözyaşı: sürekli pusu!

tetikte tutar aklını. ısırır! âh, bu hâl ve gidişât!

telâfisi yok! yaşayacaksın! üstelik bir başına

hem hayatın içinde hem dışında: ne var ne yoksa

sanki ilk kez tadıyormuş gibi şaşıracaksın! kekre!

keyifler ardında ve keyf olacaksın. önce kendine

sonra… sonrası o mâlum hikâye! haz ve ihtiras

çeker yine seni kuytularına: soğuk ve karanlık!

kırılır! Dehlizlerinde. hayatımız artık dörtnala!

ne yana koşsan: boşuna! çıkamazsın bir başına

bir başkası olacaksın bu hayatta! bu hayata karşı

için hep sızlayacak! bir sırça köşk artık: orda!

bir insanı kırıldığı yerden n'olur bir daha kırma!

 
nasılsa telâfisi yok yaşadıklarımızın. bir başkasına

kırdıklarım ve kırıldıklarım için'99

Osman OLMUŞ