BAK HAYAT KAYIYOR

Evlerin çatısı
Yaprağın yeşilinden silkindiğinde
Bir göçebe ardı sıra yürürüz.

Geçmeyen zaman
Olmayan mekan içreyiz
Coğrafyasız iklimsiz
Sürükler
Yürür
İz.

Artık ne çok köleyiz efendisiz
Ne çok kural
Ne çok kadın
Ne çok erkek
Girdik düşlerin arasına
Dişlerin
Unutulan alış veriş, bir çift terlik
Eve geliş saatiyiz.

Kim söylese duymadık
“o halde nereye gidiyorsunuz?”
Seviştik şeytanla
Kendimize gebeyiz.

Kendimizden
Bir geçer akçeye geçeriz.
Rüyası görüldü yaşamadığımızın
Öleceğiz.

Seyfullah Karaköse