MEN AREFE NEFSEHU FAKAT AREFE RABBEHU

Nasıl bir belâsın ki,

Deniz şakayıkları avutur künhünü

Anemonlar tarar saçlarını

Muiz şecereler koşar ardından

İnfial,

Arş’a sığınır

Kediler bir canla kurtulur.

Sıbyan mekteblerinde açar,

İris çiçekleri

Ve,

Hâlden sorar katafalk nöbetçileri.

Bir kesif duman sarar,

Tavuk karası aplikleri,

Sarsılır küçük tilkinin kuyruğu

Kızıl bir hezeyanla.

Nasıl bir belâsın ki,

Ebâbiller secdeye durur,

Lodos yazılı bir duvarın önünde,

Aks-ül âmel pabuçlar,

Dolanır paraketeye,

Amber kusar kaşalotlar,

Etamin takılır kanlı kasnağa,

Seyr-ü sefer emirleri çıkar

Janos ve Attila’nın kursağından,

Erimiş saatler çalar,

Kalküta iskelelerinde,

Istavroz çıkarır kapı komşuları.

Öfke,

Kayar ayaklarımın altından.

Nasıl bir belâsın ki,

Âdem elmaları parçalanır,

Kayıp dünyaların.

Eytam sırra kadem basar,

Kenan idrarında boğulur,

Ecnebî eteneler kucaklar,

Yılan gözlü servileri.

Ben,

Zor doğumlar yaparım,

Gotik konakların sundurmalarında,

Senin haberin bile olmaz…

Dr. Hakkı Açıkalın
1997-Atina