Aşk mektupları
Senin Denizine Çeker Attığım her Kulaç Beni
(Aranağme)
Firakına kilitlendim, ne hasta bil ne aç beni;
En ehil çilingir sensin, açacaksan sen aç beni!
Aşkım ve cezam müebbed, firar gibi umarım yok;
Köküm-dalım, damarım yok, cılız koydu kıraç beni!
Sabırdan has tiryak bilmem yüreğimin sızısına
Ne tabip anlar derdimden, ne sağaltır ilaç beni!
İptal edilmişse ilâm bir ılgımdır darüsselâm
Pamuk atar gibi atar tezgâhında hallaç beni!
Meskenim kuytu koyaklar, korkuyla basar ayaklar
Sapa düştüm amacıma götürmüyor araç beni!
Kemendin geçmiş boynuma, menzilim avlağın olmuş,
Sen say ki türü azalan bir garibân turaç beni!
Kaşındıkça kanar yaram, üşüdükçe kalmaz çârem,
Koşum yapar, eyer yapar bir delişmen saraç beni!
Mayamda yok korkup kaçmak, muradım seninle uçmak
Derneğinden-desteğinden sakın etme ihraç beni!
Ey sevgili, ey sevgili, ey sevgili, ey tek sebep;
Senin denizine çeker attığım her kulaç beni! …
Bahaettin KARAKOÇ (Sürgün Vezirin Aşk Neşideleri – Ankara / 2004)
Ziyaretçi writes:
dinlemek için…http://s1.dosya****/mustafaonur-pelamen_sark_m_cald_n.mp3.htmlPELAMEN, ŞARKIMI ÇALDINM. Yazıcıoğlu’naBir yerden sonra Bestesini şaşırıp yanılıyor şarkı.İçinde ayak basılmış nöbetlere doğru,Rüzgarsız yol alıyor…Öyle zannediyorum.Ayarımı kaçırdın yine şiir,Sana ‘söz’ den bir duvar biçiyorum.Duvar ki,Altından sızan suyu besmeleyle içiyorum.Oysa ikimizde söz vermemiştik tutamayız diye.Daha çok çocuktuk ilkin.Sonra yine aynı kalpazan dünya.Terazisini bulamadın ya……Aşk olsun sana.Bestesi şaşmış şarkı;Sana yontulmuş sur’ların,Ölümcesiz güvelerinden bir merhamet adıyorum.Adımı söyleme, iyilik sayılmaz sonra….Ötesine gidilmiyor diye,Geriye de dönemiyorum.Annemin gamzeleri yok.Aslında annemin bir yüzü de yok.Yorganı üstüme çektim Pelamen.Beni uyudu san.Eğer yokluğuma alışmak istiyorsan….Aklım hep o şarkıda.Kendini yırtarak kırabilen bir yarasa kabuğunda.Beni annemin olmayan gamzelerine alıştırdın,Üstelik yorgansız bir ölü numarasıyla.Pelamen;Sen yine de beni uyudu san.Bir uykudur ölüm.Gerisi kovulmuş insan…NOT : ( Pelamen : Poloncada soğuk havada görülen sisli – puslu karanlık havalar için kullanılan bir tabirdir. Şiirde ‘Pelamen’ vurgusu bir insanmış gibi durmaktadır.)
Firakına kilitlendim, ne hasta bil ne aç beni; En ehil çilingir sensin, açacaksan sen aç beni! ne kadar net , kararlı bi o kadar da iddalı cümle.nasıl bir duygu yazdırır bu satırları?