Yollar ve Çocuk

Sevgili kızım Eylül’e

Uzak yaz giysili sesler!
Ağlamanın karşısına oturur keder.
ağlamanın kendine bağlamıştır kendini
bulutlardan kopardığım yüzler, sessizdiler,
gecenin ayağına sarılır, aksettirirdiler,

Râinâ…

Ey çocukluğum, sırların gecesine yürü,
yolların eksilmeyen sofrası
cefanın lezzetine kanıp
dağılsın sükûnun camı,

yollar ki uzakta devamlı gizlenen,
bir dağın sesidir: Anne!… Anne!…
yolcu hep yolcudur peşindedir,
güneşin kendi gölgesini aradığı

Râinâ…

Ey çocukluğum, sırların gecesine yürü,
sesim bütün yolculuk kesildi
hep yololdu sanki çocukluğum, hicran,
anne yakutta buğulanan acı, sesizdiler
gecenin ayağına sarılır aksettirirdiler,
Uzak yaz giysili sesler.

Osman Hakan A.