zaika – Esra Balaban

zaika

ismini sayıklar öldüğün yerlerim
ben kendimi
sen diye öldüm bir vakittir
ama tutamadım uçurumundan kendini

kendime
kendimce bir cinayet biçtim de
istedim ki bir beden büyük olsun benden
seni de alabilsin içine

çünkü sadece
sen bilirsin
nasıl uçulur kuş beyazı

ben daima seni isterim

kendini uçuruma bıraktı
sen giderken sen diye ağladı
uçurum çiçeğin

yeniden dokundu
dokunduğun her şeye
:
kendimi hariç tuttum bundan
eskimesin diye
dokunduğun yerlerin içimdeki

incirler oldu
çavuş üzümü ve ayrılık da

siyah ol ayrılık
simsiyah ol

zaika artık ve terk et bizi

ESRA BALABAN

Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir