boşuna çırpındığım.. heder olduğum bunca
şeye, kederim boşuna. bileydim, vücud ısımın
şahidi olduğunu hayâ dilimin, sözlerimin
kılıçtan keskin… ezberlerdim geçişimi o çorak
toprağa.. suları vurmazdım böyle hesapsız,
köprüleri kıl çadırlarla örtmezdim. şimdi su
tabirleri okuyorum durmadan dostlarıma.
rüzgârın kederli sesini. oysa biliyordum, buraya
kadardı herkesin, düğün çadırında söylediği sözleri.
Metin KAYGALAK