Yara
Yaran kabuk tutmasın; her ân deş, tazelensin
Sen ağla, gafil gülsün, nâdân yelpazelensin!
Üstad Necip Fazıl KISAKÜREK
öfke ve hiciv sh.116
-1977 –
Comment
Yara
Yaran kabuk tutmasın; her ân deş, tazelensin
Sen ağla, gafil gülsün, nâdân yelpazelensin!
Üstad Necip Fazıl KISAKÜREK
öfke ve hiciv sh.116
-1977 –
ÇOK SEVİYORUM… Allah gani gani rahmet eylesin.En çok da ”40 ıma kadar saatim işlemiş ben durmuşum / gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuşum” uçurtmam elimde, saatim işliyor, ben duruyorum 🙁 ve burçdaşım, ikizler burcu… bir gün ankaraya gitmek için sanırım trene yetişmek için acele etmektedirler. istasyona gelirler ve tren hareket etmiş gözleri önünde ilerlemektedir. öfkelenir ister istemez. yanındakiler ”kaçırdık efendim” derler. Üstat öfkesini bastırır ve ” ne kaçırması, yol verdim gitti” der 🙂
Çocuk olduğum zamanlardı. Kocaman bir kitaplığımız vardı. Yağmur yağardı dışarıda. Oyun oynayacak arkadaşlar nedense ortalıkta da görünmezdi. Canımız sıkılırdı anlayacağınız. Kitaplığa giderdim. Açık yeşil kapağı ile üzerinde “Çile” yazar bir kitabı yalnızlığından koparır, sayfalarını açardım. Karıştırırdım sayfalarını… Kafiye’yi bulur okur. Yüzümde gülücüklerle evine bırakırdım “Çile”yi…http://www.siraze.net/antoloji/necipfazil/kafiye.htmÇocukluğa döndük yine hatırlatanların sayesinde…Sağolsunlar, varolsunlar, çocukluklarını bırakmasınlar.
y@reN writes:” beni kimsecikler okşamaz madem; öp beni anlımdan sen öp seccadem” (nfk)