mil çekilmiş sözler…

taşların unutulan
yüzüyüm ben.
söz'ün
dil'in
ve zaman'ın..

bir kurban kanı gibi
sürüldüm,
söz'ün günahkâr kapısına.

beni atın..beni atın..
cüzamlı sularda yunsun
yılanların bakışıyla
yıkandığım yüz.

dağların
kilitlenmiş yüzüyle
mühürlendim,
resimlerin taşlarda unuttuğu dile.

yürüdüm
mühürsüz bir zamandı,
yollar uzun..

yürüdükçe unutulan mülk
konuştukça çöl'dük..

bir fotoğrafı andıran
beni büyük bir hararetle ölüme
ve aşka dönüştüren..ah, zaman..
soğutuyorum,
hiç bilinmesin kalbimdeki
engereğin dili,
dokundukça her yanım
çürüyen zaman..

dilim ki bir engerekti.. süründüm
yüzümdeki çiniye.
götürün beni
suların bölündüğü
o nârlı bahçeye..

recmedildiği yerden çıktı ölüm.
dediler gidin.. ve getirin..
güneşi battığı yerden çıkarın
azabın boğulduğu tandırda
yakın beni.

metin kaygalak