Paramparça aşklar

çok hüzünlü vapur bu yolculuğundan hayli kırgın
yakamozlu gecelerini hatırlar bu aşkın son kez

öksüz bırakılmış bir yürek her şeyi unutabilir
taşıdığı insanı bile birden yarı yolda bırakabilir

hoşça kal mıdır yoksa hoş geldin mi en çok yakışan
bu sessiz ve pervasız bu hoyret ve kırılgan aşka

usulca döner gün gurup bir cinayet aletidir
gece cenaze arabaları geçer adları kıyamettir

ayrılık bir kimsesizliktir bu kimsesizler yurdunda
pencereden mezbaha görünür ve paramparça aşklar

güzeldir yine de diye düşünür adam son bir keşkeyle
geceye ünlenen aydınlık heceler gökyüzünde resim

hadi gidelim artık bu kareden der kadın film bitsin
ancak kötü bir melodrama yakışır bu kadar hüzün

Semih Çelenk