Düş Bozumu

Taş duvarlar arasında geziniyorken sesinin aksi
Sen benzi sarıya çalmış bir şehrin ortasında,
Kızıl bir alev gibisin damarlarında akan nehre inat.
Dağlarında papatyalar açmıyor biliyorum ama
Şalvarları çiçekli, gözleri ceylan bakışlı,
Güneş karası kızlar geçiyor her akşam kapının önünden.
Kaçı sevdalı sana bilemiyorum?
Sen kafanı kitaplarına gömmüş,
Ninenin masallarını düşünüyorsun;
Ak atlar koşturan kırlar arasında uyanmayı bir gün
Ve tutabilmeyi o yıldızı ellerinle uzanıp,
Bulutların geçmediği ay kırığı sabahlarda…
Sonra bir İstanbul güzü düşüyor yine aklına
Anadolu kadar sıcak, taze gelin kadar saf
Sokaklarında gülümseyen çocukların olduğu;
İçine yağmur yağıyor çorak toprağına inat,
Suların karışıyorsun Marmara’nın,
Işığı düşüyor kız kulesinin kalbine.
Çamlıca tepesinden bakar gibi şehr-i İstanbul’a
Geçmişine bakıyorsun.
Bir fotoğraf karesinde donuyor sözlerin
İçinden sessiz harfler geçiyor
Bir bozlak çığlığıyla irkiliyorsun sonra
Pencerene kuşlar konuyor
Sen Eminönü’nde güvercinlere yem atsam keşke diyorsun
Mısır çarşısından geçsem mis kokulu baharatlar arasından
Reyhan kokuyor şimdi odan
Oysa eteklerinde bin bir çiçek olan şalvarlı kızlar
Itırlı çaylar harmanlıyorlar bir bir sana sunmak için
Bir tebessümüne bin anlam yüklüyorlar kendi düş dünyalarında
Senin saçları İstanbul kokan yârine inat…

Susarak özlüyorum demişti bir dost.
Susarak seviyorsun, geceler boyu uzayarak…
Susarak bağırıyorsun hasreti,
Taş duvarlara çarparak dönüyorsun kendine.
Akşam erken iniyor senin şehrine ne tuhaf
Ve içinde ayrılık geçmeyen şiirler tütüyor
Sobandaki porselen çaydanlıkta
Halkalar yapıyorsun sigaranın dumanıyla.
Yollar, yollar, yollar uzayıp giden kalpler boyu…
Sadece yollar mı seninle yar arasındaki uzak?
Sen yakın olma ona hiç, inan bana daha çok acıtır
Gözlerine bakarken aşkını hep içinde saklı tutmak…

(N)on (D)olet
25/10/07
05:27