MUVAŞŞAH

Ganni li ve huz aynayi
(şarkı söyle bana ve al gözlerimi)
Ümmü Külsüm’ün söylediği bir şarkıdan

Çaresiz ve yalnızca yenmek için zamânı
Bu gece bir kahvede şiirler yazıyorum:
Şu yağmurlu gecede sigara dumanından
Zamanı süzüyorum: zamanın her ânından
Çıkıyor bir kafiye-bir hayal ormanından

Sisli bir orman gibi sigaramın dumanı
Bu ormana mısralar yazıyor… bozuyorum

Çaresiz ve yalnızca aşmak için zamanı
Zamanın kemirdiği beynimi kazıyorum
Yazdığım her mısra bir ızdırab armağanı
Dalıp bir an ru’yâya; alıp inci, mercanı
Ben dumanlar üstüne desenler çiziyorum
Ve birden duyuyorum bir Endülüs nağmesi
Bir “muvaşşah” söylüyor çöller aşan nefesi
Gannî yâ Ümmü Külsüm! Kayıp zamanın sesi

Rüyalar görüyorum: Cihanı asumanı,
Dolduran çığlıkları tesbîhe diziyorum…
Endülüs’te bir zaman, Elhamrâ konağında
O Arslanlı Havuz’da, Fıskiyeler Çağında
Billur şavkı câriye kızların yanağında

Muvaşşah söylenirdi, sevmek için her ânı
Onları hatırlıyor-zamâna kızıyorum.
Yaşadığı zamanı beğenen şâir olmaz
Geçen gün âh, geçmiştir-gelecek belli olmaz
Yalnız bu ân senindir; o da sana yâr olmaz

Şiirle aşamazsam ben bu yeri, bu ânı
O kayıp cennetleri ya niçin yazıyorum?

Şahin Uçar