“…ve orada terk edilmiş bir deniz kuşu gibi tek başına dururdu;bu onun kaderiydi,ona has bir şeydi;işte onun asıl kudreti,asıl meziyeti buradaydı;bütün fazlalıkları birden silkip atmak,özleşmek,küçülmek,hatta bedenen bile,daha hafiflemek,daha çıplak görünmek ve yine de düşüncelerinin kesafetinden hiçbir kaybetmemek;kendi küçük toprağı üzerinde durup,insanların içinde bulunduğu cehalet karanlığına meydan okumak…” Woolf