yüreği mavna

avuçladığı tuzlu suda
yıkıyor gözlerini
öksede
uzun yol süvarisi

süzülüp hayat ipinin ucuna
akıtıp zehrini

dudaklarında ki ize tutunmalı

bildi bu sevda hiç bitmeyecek
tabakasında bir tutam tütün
sarmadan
kağıtları tutuştu efkârdan

zarif seslerin hırsızı
sığ sulara sığınan

ey sis ardından mendirek taşlarına
savrulan
yüreği mavna

alnına düşen perçemlerinden
mavi kumsalını tara
deniz deniz deniz
kışın tozunun yer değiştirmesi
güneşin ışıltısıyla
omuzlarında

katladığın kağıt fenerleri
as
teker teker
sandalına

beyaz yemeninin uçlarını
bağla
ufukta yitmeyen
sözalıpvermenin
aydınlığı

Sacide Bayraktar Sezgenç