Zehrab

dilindeki hançerin öfkesi demlendi
bâb-ı esrarımı dağlayan gülbank sustu

bir akıl sarhoşluğu daha yazıldı zamanın hesabına
iki yeni şey daha öğrendik acı sudan
gövdemizde tarçıni baharla
en yakıcı dokusundan vurulduk kavlimizin

belki hüzündü çatlamayan kabuk
yan yana düşen nevruz olmaktı belki
izmihlâl sandığımız kutlu bekleyiş

ahhh! bu kaçamak yaz telaşı
sürgünle gelen cilveli rüzgâr
şimdi ne söyleyim, ne
kalbimde yüce bir güz dağı kanıyor
aşk ezik ve güman

konuşursam hicran sıfırın altında karlı yas
konuşmasam yenilgi
boğazıma gerilmiş yayın kirişinde hayat:
ömürde vazgeçilmez bengünaz

oysa
zaferin yankısı vazgeçmekle gelirmiş esmer sevgilere
“kazanmak için de bazen, çekip gitmek gerekir”

Fatih Yavuz Çiçek