Kendi Kalbinin Tanrısı

ne zaman ellerini görsem
çocuğun oluyorum
senin dudakların kanıyor oysa

birbirimizi eksilttik sürekli
boşluklarımız vardı çünkü

kendi kalbinin tanrısı olduğunu düşündün
kendin kendine inanmadın
münkir günlerinde

deccal gülümsüyordu sen Agoradayken
anlamak istiyorum
neden?

hâlbuki insan,
insanı insanda bulur
yine insan, şeytanı insanda bulur
ama insan, rabbini kendinde bulur

o halde unut
yeni hatırlamalar için

özledim
öp beni

Sulhi Ceylan