Şimdi bana hattat sevgini söyle.
Bana aşkını söyle.
Söyle ki yaradılışının özünde zaten ezeli aşk bulununan şu alemi birlikte kucaklıyalım.
Çünkü o tek kişinin kucaklamasıyla yetinmeyecek kadar geniş ve derin tek kişinin tek başına bilemeyeceği kadar karanlık ve aydınlık.

Bana sevgini söyle.
Bana aşkını söyle.
Senin aşkında, senin aynanda evvela kendimi göreyim. Kendi güzelliğime hayran olayım. Ne kadar güzel yaratılmış olduğumun farkına varayım. Ben ağlayayım ve sen bana, ne kadar güzel ağlıyorsun, gözyaşların ne kadarda güzel,de. Bana sonsuzluğa dair bir şey söyle. De ki varlığıma,de ki varlığına, de ki mutlak olana açılan yollara inancım pekişsin. De ki varlığından haberdar olayım. Güzel başını tahta bir rahleye dayayarak sende ağla. Var olmuş olduğundan ve dahi var olmuş olacağından emin olayım. Binbir türlü çeşitlemesine dalarak alemin evvela, binbir merhalesinden,binbir vadisinden geçerek; var olmayanın, gözle görülmeyenin mutlak güzelliğinde bulalım kendimizi. Ve öyle bir an gelsinki varlarla yetinmeyerek artık,yoklukları seçelim. Aynalarda görünmez olalım.

Şimdi hattat,şimdi bana aşkını söylemelisin.
Şimdi bana sevgini söylemelisin.

Nazan Bekiroğlu/ Nun Masalları