Bu kadar sık görüşürken benim yerime mektubumun gelmesi seni her halde şaşırtacak, fakat sonuna kadar okuyunca göreceksin ki başka türlü yapamazdım.
Bu mektubu çok daha önce yazmış olmalıydım; o zaman ikimiz de sonradan duyacağımız birçok vicdan azaplarından kurtulmuş olurduk.
Ama gene de geç kalmış değilim, birbirimizi o kadar çabuk, o kadar umulmadık bir şekilde sevdik ki ansızın hastalanmış gibi olduk.
Bu yüzden kendime daha erken gelemedim.
Daha ileri gitmeyeceğim artık, olduğum yerde duracağım; bunu yapmak benim elimde. Ama gene de sürükleniyorum… Şimdi ise öyle bir savaş içindeyim ki senin yardımına muhtacım.
Ne kadar derine sürüklendiğimi ancak bu gece anladım; İçine düştüğüm uçurumun derinliğini gördüm ve durmaya karar verdim…
Oyun bitti artık; aşk benim için bir hastalık oldu; kendimde bir tutkunluğun başladığını hissettim; sen daha düşünceli, daha ciddi oldun; bütün boş zamanlarını bana verdin; sinirlerin gerginleşti, huzurun kayboldu. Şimdi korkuyorum ve anlıyorum ki bu gidişi durdurmak, kendimizi toparlamak için harekete geçmek benim görevim.
Evet, seni sevdiğimi söyledim. Sen de beni sevdiğini söyledin. Ancak aradaki ahenksizliği fark edemedin mi? Etmedin değil mi? O halde sonra edeceksin; ben uçuruma düştüğüm zaman. Bak benim halime, düşün benim kim olduğumu.
Beni sevmen mümkün mü? Beni seviyor musun? Dün ‘Seviyorum, seviyorum, seviyorum’ dedin; bende kesin olarak söylüyorum: Hayır, hayır, hayır.
Beni sevmiyorsun, ama şunu hemen belirteyim ki yalan da söylemiyorsun.
Beni aldatmıyorsun. Hayır denecek yerde evet diyecek insan değilsin.
Benim sana anlatmak istediğim, duyduğun şeyin gerçek aşk değil, sadece bir aşk umudu olmasıdır…
Ben baştan sana bunu açıkça söylemeliydim sen yanlış bir yoldasın; karşındaki adam, rüyalarında gördüğün adam değil. Göreceksin, bir gün o kişi karşına çıkacak; bana kızacaksın; ben de bunun azabını duyacağım. Daha keskin bir zekâm, daha iyi bir kalbim olsaydı, daha samimi olsaydım sana bunları daha önce söylerdim…
Şimdi başka türlü düşünüyorum. Kendi kendime şunu soruyorum:
Ona iyice bağlandığım zaman, yanımda olması benim için bir zevk değil bir zorunluluk olduğu zaman, aşk yüreğime iyice yerleştiği zaman ne olacak?
Bu acıya dayanabilecek miyim? İşin sonu kötüye varacak. Daha şimdiden bunu düşünmek beni ürpertiyor.
Başka birisi olsa şunu da eklerdi ‘Bu satırları gözyaşları içinde yazıyorum?’
Ama ben sana yalan söylemiyorum, acımın bir gösteriş olmasını istemiyorum, çünkü dertleri, pişmanlıkları artırmak neye yarar? Bu çeşit yalanlarda sevgiyi daha fazla kökleştirmek umudu saklıdır. Bense bu duyguyu sende ve bende kökünden kazımak istiyorum.
Zaten gözyaşları ya boş hayallere ya da bir kadını baştan çıkartmak isteyenlere yaraşır. Ben sana bunları uzun bir yolculuğa çıkan iyi bir dostla vedalaşır gibi söylüyorum: İki üç hafta daha beklesem çok geç olurdu.
Aşk bir ruh kangreni; o kadar çabuk ilerliyor ki. Daha şimdiden ne haldeyim. Zamanı saatleri, dakikalarla değil, güneşin doğup batmasıyla değil, seninle ölçüyorum: Onu gördüm, göremedim, göreceğim, göremeyeceğim, gelecek, gelmeyecek…
Hayatımızın bu kısa dönemi belleğimde her zaman temiz ve ışıklı bir hatıra olarak kalacak ve beni tekrar eski ruh uyuşukluğuna düşürmekten koruyacak.
Bu hatıra sana da hiçbir zaman zarar vermeyecek ve gelecekte gerçek aşkı bulmana yardım edecek…
Umarım hayat dilediğin gibi olur.
Geceler bitti…
Yolculuklar da…
Yeni yerler yeni sabahlar da bitti…
Allahaısmarladık meleğim…
Oblomov
Ivan Gonçarov
So often when discussing my letter to come to my place will surprise you in every case , but when I read to the end you will see that I could not do otherwise .
I should have written this letter a long time ago ; later we heard that we both would have avoided many of remorse .
But I’m still not too late , the sooner each other , in a way that we love so much unexpected as it suddenly became diseased .
That’s why I could not come earlier .
I will go further now , where I ‘ll stand ; do it in my hand. But anyway I’m drifting … Now I am in a war so I need your help .
How deep drifts , but this night I figured ; I ‘ve seen fall into the abyss and decided to stop …
Game is over ; love for me was a disease ; I felt myself start of an addiction ; you more thoughtful, more serious did ; You gave me all their free time ; nerves were strained , peace was lost. Now I’m scared and I understand that this going to stop , it’s my duty to take action to recover ourselves .
Yes, I said that I loved . You said you loved me too . But both of them did not realize dissonance ? You did not ? Then you ‘re going after ; When I fall into the abyss . Look at me I think of who I am .
Is it possible to love me ? Do you love me ? Yesterday ‘ I love , love , love ,’ you said ; I would say with certainty : No, no, no.
You do not love me , but let me just point it out, do not tell a lie .
You do not cheat on me . No place will be called the people are not going to say yes .
I wanted to tell you , what you hear is not true love , a love only hope is that …
I clearly should have told you this from the start you ‘re on the wrong path ; Although the man , not the man you see in your dreams . You’ll see, one day that person will come along ; You’ll be mad at me ; I ‘ll hear it doom . Than a sharp wit , if I had a better heart , more intimate before they would tell you if I did …
Now I think otherwise . I’m asking myself this :
When I connect at him , to be with me when there is a necessity rather than a pleasure for me , love will happen when my heart is well established ?
Can this be able to withstand the pain ? There will be no end to the abuse . Already thinking about it gives me chills.
While someone else was she adds ‘ I am writing these lines in tears ? ‘
But I can not lie to you , I do not want a show of pain because of worry , regret, to increase the benefits of what ? This kind of love lies in the prospect of further ingrain reserved. And I sense that you and I would like to eradicate .
Already tears or pipe dreams or those who want to seduce a woman worthy . I tell you they are the best in a long journey with a friend as I say good-bye : more and wait for two or three weeks would be too late .
Love is a spirit of gangrene ; that it is moving so quickly . What about me already . Time in hours , minutes , not with the sun sank not born , I measure with you : I saw it , I did not see you, I will , I can not see the future , he will not …
This short period of our lives in my memory will always remain clean and light as a souvenir and dropping me back to the old spirit will protect drowsiness .
These memories will not harm you in no time in the future that will help you to find true love …
I wish life would be like .
Over night …
Journey also …
New places over the new morning …
Good-bye, my angel …
oblomov
🙂
Good-bye, my angel …
bir dakika öncesine kadar sana yazmak aklımdan geçmiyordu. hayat işte; bu mektuba rast geldim…
iyi misin sen?
Hayat tuhaf. Kayıp gidiyor her şey.