“İnsana varmak isteyen ve varması gereken şey üzerine çökmelidir kişinin, sanki onu özlüyormuş gibi, sanki insanın varlığını ele geçirmekten, güçsüzlüğünün her bir atomunu teslimiyete dönüştürmekten başka bir düşüncesi yokmuş gibi.” (s.6)

“Mektubu hâlâ bir ilişki aracı olarak, en güzel ve kazançlı ilişki araçlarından biri olarak gören eski moda insanlardanım ben.” (s.8)

“Kadınların kaderi: İlk ve son olarak doyuma ulaşmış, kararlaştırılmış, cevaplanmış olmak ister, soru olarak kalmak onun doğasına aykırıdır.” (s.11)

“Yalnızca ölümden bakıldığında aşkın hakkıyla üstesinden gelinebilir.” (s.19)

“Çoğu insana geçmişteki yalnızlığının sonuçları kederli yanılgılar gibi gelir, kendilerini mutluluğun göz kamaştırıcı ışıklarına atarlar ve içsel gerçekliklerinin kontürünü unutup inkâr ederler.” (s.21)

“Geçirdiğiniz yorucu ve amansız kış, bütün sertliğiyle bir tür donmuş neşe gibi, (dileğim odur ki) şimdi artık çözülmüş olan saf ve güçlü bir gelecek bloğu gibi geçmiş olmalı; sel olmuş akarak, hışırdayarak, bahara karışarak. Şimdi birbirini selamlıyor bahçelerimiz.” (s.31)

“Yaşamın, kendi ölçülerini son derece aşan zenginlikleriyle, daha sonraki her türlü yoksul düşmeden çok daha önce davranmış olduğunu deneyimledim. Geriye korkulacak ne kalır ki? Bu durumu unutabilme ihtimali sadece! Ama çevremizde, içimizde, hatırlatmaya yardımcı olacak ne kadar çok şey var.” (s.32)

“Hani yazın çayırlar arasından geçerken alçaktaki bir çiçeğe değer insan ve çiçek de buna kokusunu salarak cevap verir, işte bunun gibi, insan çoğunlukla kendini ruhundaki göze çarpmayan herhangi bir  avuntunun içinde buluyor, yolu tıkanmış çavlanlar gibi hemen dile gelen bir avuntunun içinde… Sizin mektubunuz da böylesi sürprizlerle, kalbin, yalnızca arkasında tam bir yoksulluğu bırakmış olanın tanıdığı bu saf ve hoş kokularıyla dolu.” (s.34)

“Beden, zihin ve ruh arasına hiçbir zaman kesin çizgiler çekmedim: Biri, bir diğerine hizmet ve etki etti, ve her biri bana karşı harika ve enfesti.” (s.41)

Rainer Maria Rilke – Bir Genç Kadına Mektuplar