Bugün Aşk Benim

I.

ahh! yalıncak bir şiir gibi, imgesiz siz, yalnızlık nedir -ama gerçekten- bilir misiniz?

kaç kolon tutar ki saraylarınızı sağ ve zâlim sürveyanlarınızı

kiraz ayı, orak ayı, aylandız bırak kim kazanacaksa kazansın sürümden kaldı mı bir tonu grinin… bilmediğimiz!

…

mataramda bir içimlik zülâl alnımda zül!

bir kalbim, bir de ben -bir de çiçeği burnunda şu mavi- yeteriz!

II.

beni leylaklar getirmiş kuş konağı, kış ortası, bahar! bilirim kimseye göstermeden ağlamayı

…

sen sür atını, merhem niyetine ben çoktan ondum

koynunda sürmene bıçağı sürdür sen oyununu, ey fettan felek ben çoktan bozdum

gözyaşı dediğin ne ki -aynıyla vâki aynasıyla kör- başımın gözümün sadakası olsun!

III.

“omnes vulnerant, ultima necat”

kapat defterini gözünde seyiren seyirin düşür tetiği menzili çoktan aştı aşk üşüyen bir kuştur şimdi avuçlarında elîm

el verdi sâki: bugün aşk benim!

Perihan Baykal