eski sevgi(li)'ye

……………………………..
Ne yazacağımı nasıl başlayacağımı bilemiyorum ama başladım yazmaya; hayata başladığım gibi… umarsızca! Hayata başlamak iddialı bir söz sayılabilir, iptidai bir şekilde varlıklarını idame ettirenlerin nezdinde. Nasıl yaşanacağını bile bilmeden başladım hayata… Dünden bu güne değişen ne var? Hiç sadece kocaman bir hiç. Gidişinden arta kalanla birleşen kocaman bir hiç. Dilimde ayrılık şarkılarının buruk tadı ve gözlerimde yalnız sana ait iki damla yaş…
…………………………
"Sevgi duvarı"na tutunduğumuz o gecenin doyumsuzluğuyla bekliyorum hâlâ… ya sen ne haldesin? Yıllar öncesine ait hatıraların izinde o şarkı "Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler/şimdi bana yeniden istermisin deseler/tek bir söz bile söylemeye…" kalbimin bir köşesine sıkışan sözlerinle hep orada duruyor Karanfil sokağı'nda."Kimbilir yıllar sonra da burada aynı bankta aynı şarkıyı dinleyebilecek miyiz?" Ben hâlâ bir yanımla burdayım. Rüya kafede bıraktığın gibi: öfkeli ve hâlâ aşık. Hep sana bir kuşun kanadına binip gideceğini söylerdim ve sen avuçlarımdan uçup gideceğinden korktuğum için beni tuhaf bulurdun. Düne/Sana ait ne varsa hepsini yırttım attım. Senden her kaçışımda yine karşıma çıkıyorsun. Hayatı tek bir noktada düğümlemek mümkün olmuyor. Yıllar çok şey aldı götürdü benden sense tüm özlemlerimi…

Bazen kendi yalnızlığına gömülmüş bir halde görüyorum seni.
Hayat devam ediyor yine de… her şey gönlünce olsun.
Hoşçakal

Umman Şahiner