Girdap

Camda çıkan güzel yangın
kağıda indi. Mevsim kızıl
bir tilki, sürtüyor tüylerini
bahçeye dalgınlıkla.

Ah esrarlı ışık oyunları ikindinin!

Çocuk, çilleri güneş lekesi,
eğilmiş kuyuya bakıyor.
Serin girdabına bakıyor
geçmişin.

Bal rengi saçların kederi
çırpınır nikelajda. Parmağında
suya bıraktığı alyansın pembe
izi. Kabuk tutmaz ki, mazi açık
bir yara. Anne, eteklerinde kesik
saç yığını, bakar ve ağlar ufka.

Ne tuhaf, yıllar sonra yine bir ikindi,
işte aralanıyor ağır kuyu kapağı
usulca kağıtta. Yazık geç anladım,
o müphem saatler boyunca
kuyu da benmişim meğer su da!

Vural Bahadır Bayrıl