SUSTUM

kırlarda asi bir çiçektin,
adını hiç söyleyemediğim
sustum. . .
avuçlarımdan uçan toz
yapraklarındı
gevşettim parmaklarımı
uçtun bir güvercin çığlığında.
her bakışını eğdiğinde
gidişini gördüm
sırf bu yüzden
hiç tutamadım seni
hiç dokunamadım ıssızlığına
hiç açmadım kırkıncı odanı
hiç mum yakmadım kalbimde göresin diye
hiç bir umudu yeşertmedim yani..
dal gibi eğildim sen
üşümeyesin diye
gelişini de gidişini de bir gördüm
adını hiç söyleyemedim

Özlem Abay