Batan Güneş

Beni yalnızlıklara bırakan ellerini
Bir bıçak gibi ışıldayan şiirlerini
Bir kere olsun dinleyemeden sesinden
Bir kere olsun öpemeden doyasıya
Serin bir yaz gecesi,
Güneş girmeyen loş odalarda
Son buldu beraberliğimiz

Ey tozlu yolların mahkûmu,
Karanlık sokakların yılmaz bekçisi
Ey servilerin altındaki
Makberde yatan çiçek
Rahat uyu! yattığın yerde
Büyüyorum ve görüyorum seni:
Bıraktığın Kitapların aydınlığında

Tasalanma! Sen
Güneş ha doğdu
Ha doğacak….

Abdurrahman Nuri Çiçek
Gebze
29/05/1997