FELLUCE,
KANDAHAR VE ATLAS

-1.
baştan başa gökyüzü ve kırılmış aynadan!
kaybolan yüzlerdi tenha fotoğraflar.
saklamıyor yüzünü ö l ü m!.. ihanet ve dâr!..

ölü çocuklardı aynaların kırıklarından bakan.

kuşatıldı odalar; mücrîm, münkîr, Kahdahar!..
kanatıyor dudağımı çölün rüzgârı. barut ve taflan.
dağıtsanız yeryüzüne alevden saçınızı! Acıdan

bir atlas akşam, kaç yerinden vurulmuş babalar!

gaz odasında soğutulan sahipsiz cesedin
tevellüdü Felluce!.. ölüm 'ten'den yontudur
akrebe tırmanan gökyüzü; daha dur!…

dökülmekte kül odalarına safran ve cenin!

-2.
göğsümde düşten patikalar. acıyı nasıl bilirsin?
gece; s ö z d ü , k a n a d ı
meleklerin tülden 'Âh'ına kandı…
susuz Kerbelâ, gözleri bağlı Necef… ölüm senin

yetim çocuklarındı küller örterken atlası.
gökyüzünün hüznü bizde kalsa da,
kurumuş gül gibi açılırdı yaramız avluda,
kan(a)sın!.. biliyorum, kanayacak çölün yarası.

bu gün de dönüşmedi kimse çamur tablete
akrebin çöle taşı(r)dığı bun! güle düşen kazı!..
bana dostum demeyiniz!.. kırılır buzlar! siz,
sis olsanız da kesilmeyecek çölün kanaması.

baştan başa gökyüzü ve kırılmış aynalar,
aynanın kırıklarında ölü çocuklar yatar!..

Yaşar Bedri Özdemir