GÖLGELER

I
hayat-sanat
ölüm
üçgenindeyiz
ah Claude…ah
sen ve ben
ya birer dehâ
ya da sorgusuz sualsiz
deliyiz…

kadın-erkek
hayat
üçgeninde
bizi hayata bağlayan ne?
yaratma iştiyakî mı
yoksa yaratmaya
kalkıştıklarımız mı
aşk mı?

oysa seninki
bir hiç'i sevmek…
tuval üzerinde
toz ve boyaya bulanmış
bir hiçi…

Ya ben!
sır hâlesi içinde
kaybettiğim hayali
düş/ünce/lerimle yoğurdum
çılgınca sevdim…

II
her ikimiz de
aynaya yansıyan
sonsuz bir görüntünün
tutsağıyız.
çırpındıkça batıyoruz.

kafes:

yıkılmaz bir direnişle
/Görüntü direnişiyle/
karşı karşıyayız…

kapı:

hayalle hakikat arası
bir alaca karanlık…

yağmur
çiseliyor yeryüzüne
hüznümüz gibi
yalnızlığımız üstüne
ipekten düşünceler
örüyordu zaman
çılgınca…

hayatla oyun oynamıştık…

III
o gece sen
ölümü seçtin
çağdaş bir dinin putu gibi
tuvalin kaldı ayakta
sinsice gülümserken zaman
sana

IV
tadılmamış zevkler peşinde
koşarken hoyratça
gördükler/im/iz bir rüya mıydı
soru işaretleri boyu…
yoksa
gerçekten yaşadık mı?

kurgular
birer burgu gibi
delerken beynimizi
bir gök gürültüsüyle uyandık
her taraf k
a n içinde…

Umman Şahiner
Mart 1991