Yüreği Kuşhane

Kuşlarla çevreli bir akşamüstü. Kapı önüne gün
bakışlı kadınlar oturmuş, konuşuyorlar sessizce.
Sevda sözcükleri açık bırakılmış pencereden geçi-
yor. Birkaçı göğe asılı çamaşırları topluyor. Biri
var, bekliyor beni. Yağmur yürüyüşlü biri. Kapı
eşiklerinde yüreği serçe. Odası yaz kokuyor. –
Ona bir sepet üzüm götürsem, sevinir mi dersin?
Bir kuşhaneye döner mi yüreği?
Dönüp bakıyorum geriye: Yüzü bir hüzün
güzelliği.

Ahmet Ada
(Begonyalı Pencere’den)