Annen Beni Bırakıp Gittiğinde Yavrum

I

annen beni bırakıp gittiğinde yavrum
zehre kesti aklımı canıma kaynaştıran maya
çıplak sinirucu gibi bir ruh
ve batıl bir bakış kaldım

her gece ölümü haklı çıkaran bir uykuda
tutundum boğuk yankısına iniltimin
çırpındım ve vardığımda kıyıya
korkunç bir işbirliği tasarladım şeytanla
oysa hayatı karşılayan geniş alnım
susuşun beyaz hızına bile ulaşamayan
mahzun bir dalgınlıkla kapandı yurtluğuna
ve öfke bile duyamadım
düşüm olan o leylak burcunda şeytanın
pis pis sırıtışına

II

annen beni bırakıp gittiğinde yavrum
banyodaki örümcek ağı kadar
keder vericiydi kahvaltı masasındaki peynir tabağı da
ve ben hatırlamıyorum seslenmiş olmalıyım oturduğum yerden:
buğusu rüzgarda dalgalanan artık kurumuş giysi
söyle hangi anılar göçüp gitti senden
ve sayıklamış olmalıyım : ey kanımdaki maraz mayası
hesap sor bozkırda gelinciği kırılgan kılan zarafetten

III

annen beni bırakıp gittiğinde yavrum
annenin beni bırakıp gidişi
annemin beni bırakıp gidişi gibiydi sanki

M.Bülent Kılıç
ekim-kasım '98