"GÜL EY SAF ÇELİŞKİ"

Taşta uyuyan bir gül
imgesi.Rüzgâr sürtünür yapraklarına.

Zamanda ansızın bir kayma.

İştahla gerinen uzuvlar
som ışıkta. Tende ağır baş dönmesi.
Varlığın oluşla yer değiştirmesi.

Ney,
seslenir kamışlara:
"Her şey sevgilidir." Kavuş Akşamla.
Çöz gövdeni.Kâinatı içinde ara.

Dilin çeperini yoklayan kelimeler;

Zaman,

Gök,

Taş,

Musiki.

Şimdi kâğıttan seyreder beni hepsi.
Parlarken o akıştan satıhta, hilkâtin
nur heykelleri.

İşte, Gök, delta! Akkor tennûreler
ağıyor ona. Melekler aramızdaki
o lâin boşluğa. Ürperiyor havuzda
iri yıldız lekeleri.

Taş çözdü,
maharetle gövdesine nakş edilen imgeyi.
Karıştı yapraklar. Eridi havada. K i m
b a k s a b u n d a n b ö y l e,
g ü l k i, e z e l i
m u a m mââââââ!

V.B. Bayrıl