İÇİMİZDEKİ EN KALABALIK YER
– çöl'ü yaşamadan "çöl"ü yazanlara –

kanın suya karıştığı yerdeyim: burdayım
aklının suya düştüğü yerde: sulardayım
kendini kıyılara vuran sularda: susadım!
ilk önce sana sonra yine sana.geldim işte!
tenini kasıp kavuran o çöl rüzgârlarında
bir vahaydım belki.belki de sadece bir serap
seni sarıp sarmalayan: hep bu kan! hep bu su!
dökülür şakaklarından içimizdeki kalabalığa doğru
sırılsıklam bir yalnızlık: yalnızlıktır orta doğu'da!
doğmak bir vebâl, ölmekse en ağır külfettir!
külün çöle kavuştuğu yerde: en zoru kulluktur
hem söze hem yazıya: ne giydirsem: kankırmızı işte!
bu sularda: durulmam ben: kandan öte kandan içre
bir hayat! yalazlanır kumdan içimize: bulaşır
bulaşır hepimize: artık herkes çöl! her yer bedevi!
bütün bir coğrafya hep yalnayak dolaşır tenini
ten senin! sen senin değilsindir artık.aklın!
suya düşmüştür çoktan! kana karışmıştır.kan hepimize
hiç beklemediğimiz bir yerden: ıslanmıştır ten!
tam da çölün ortasından: ıslanmak kutsanmaktır
bilirim! sana dokunduğum yerden hepimiz vaha!
hepimiz sahra! ama unutma bir daha asla!
dönmem bu coğrafyaya.dönersem: kan ve safra!
dökülür büsbütün kuma.kum söze.sözse yazıya
bulaştığı yerden hepimizi ıslatır bir yalnızlık
bilirsin! yalnızlık sadece yalnızlıktır orta doğu'da!

doğmak bir vebâl, ölmekse en ağır külfettir!..

çölün kıyısından bucağından'98/tel'aviv
Osman OLMUŞ