-Işığı görüyor musun?
-Şu kaybolmayan ışığı mı?
-Evet!.. Tıpkı kalbimdeki sen gibi…
-O ışık gibi ben de kalbinden hiç kaybolmayacak mıyım?!..
-?!..
Gözlerinden yaşlar döküldü…
O sırada deniz, dolunayın kendisini çektiğini bilememişti. Nasıl bilebilirdi ki?…

Delikanlı, sonbahar serinliğini savuran sıcak bir tebessümle bütün gece yüzüne bakmış,
kah gözlerindeki letafet buğusuna hayran;
kah yanaklarındaki nezahet etkisiyle giryan, adını tekrarlayıp durmuştu:
-Nakşıgül; hazinem, definem… Nakşıgül; servetim, varlığım… Nakşıgül; hayalim, rüyamın tabiri… Nakşıgül…"
İskender Pala.[/FONT]