Madem ki Aşk

madem ki aşk
ayrıca ayrıkotu
değdiği yerde kök salıyor
gövde büyütüyor yüreğimde

işte böyle!sevda
bir bahar dalını
ince
ipince
tutup öpünce
bir gül açıyor günboyu
sessizce

gözüme bir dolma tüfenk gibi
vuran ova
çığlığıma yankı veren dağ

bir aşk her zaman kurşunlandı
bahar boğazlandı
hörelenip yürüyen delikanlılıktan
ne kaldı?

şimdi
peştemal kuşanan bir çırak
hangi yitik türküleri söyler
gezer durur çarşılarda, arastalarda

aşk bir dokudur
bir yürek kıpırtısı
kırılmış bir kızılderili
ezilmiş zencidir meselâ

bir çiçek adı
aklıma gelince söylerim
ama dağa ait
ama yabani

şiir durduruyor akıl
kalabalıkta kaybolmayan bir tutam saç
/açık kestane
savrulan bir boyunbağı
/kırmızı
aşk
divane olmaktır mı?

gafil ömrüm,cahil ömrüm,vay ömrüm!
koskoca bir ormandan ibret almadıysan
bir tohumu say ömrüm
ki
aşk
kendi bedenini aşmak-
tır ömrüm.

günbegün çoğalan bir şey var
her an artan
bizi yalın
ve kıvrak hayata çakıştıran
kendi ekseninde dönen mermi
günbegün artan bir şey var
hayatımızda

…ve birden intikâ!
kendi namlusunu patlatan bir tabanca
artık uçmayan bir çift kanat
gökyüzünde
beynine kurşun sıkılmış bir at
durulan bir ırmak durduğu yerde
boşluğa üfürülmüş bir avuç toz
hayat

"gencidik
yeni yağmış kar gibiydik"
diyen ihtiyar
işte aşk bu konumda yürürlüktedir
ölümden sonra

bir damla su gibi sonsuz
cam gibi kırılgan.

Cumaali Ü. Hasannebioğlu