VI.

ben sonsuzluğun levhasında biriktim

‘aşk’ dediler
……………….var’edildim

azgın okyanusları yuttum, köpükleri yüzdüm
geceyi susmanın kavında erittim
kana susayan uykuları kovup
tutundum bir günah gibi sevabın ayağına

bana ilk seni gösterdiler
sonra hep seni gösterdiler
yüzümü karanlıktan sakladım

ben bir gül ağacı gibi ateşle büyütüldüm.

Halil İbrahim Polat