bir cezm kaldı

uyanıyorum bu şehre
hüzün ağaçlarının yaprakları hep yeşil
kadınlardan çekilmiş kanla besleniyor dalları

anlıyorum
burda insan yok
at dolu sokaklar, terli ve şemsiyeli

yine
yağmur yağıyor
garip bir tereddütle
not düşmeden defterime
üstü açık bir sır fısıldıyorum şehre
şiirle örtüyor saçlarımı
ekimin sabahları

ıslanmış eteklerinde
adem çamuru, kadınlar
aynı boya uzuyor magdalena
mezarlık ağaçlarıyla

kilisede ayin
yüzünden ö pülmüş aynalar
nemli bir buğu yükseliyor tanrıya
düşerken siyah atın sitemi
yelesinden ak
karanlığa

acından
kıvranan bir şiir yatağımda
bozulmuş mısrasıyla uyuyor
sessizce göğsüme sürüyorum
günahın yosunlu taşlarını

oysa
kirpiklerimle tutuyorum
on bir yıldızın şeceresini
ve isayı

bir cezm kaldı
magdalena
gözlerimden damlayacak

Arzu Ulut