kırlangıç görmemiş
karanlık bir mevsimden
süzülen sesin
ürkekliğiyle
sarıl bana
ey hayat
kendi labirentinde
unutulmuş kelimelerin
aşkıyla sarıl
sarıl kıskansın
adını sen
bildiğim ne varsa….
Umman Şahiner
kırlangıç görmemiş
karanlık bir mevsimden
süzülen sesin
ürkekliğiyle
sarıl bana
ey hayat
kendi labirentinde
unutulmuş kelimelerin
aşkıyla sarıl
sarıl kıskansın
adını sen
bildiğim ne varsa….
Umman Şahiner
bitmek bilmeyen bir fırtınanın getirdikleri gibi sarılüç bacaklı taburemdenkonforlu koltuklara taşısay ki tufan bilmedikarabasan ağladıdar gelen elbisemgörünce sarılmanıaz’lığından utandıDipsiz bir mağaranınKaranlığıyla sarılGökyüzünün sonsuzluğuylaAçıklanamayan kanunlarıylaDoğanın..Varlığınla sarılÖyle kiBen ellerini bırakmadanSenKenetle bileklerimi..Ben bitirmedenSen başlat sözlerimi..Ey hayatYaşanabilirliğiniGöster banaAcılarına rağmenİyi ki varsınDiyebilmeyi..
“Sen başlat sözlerimi..Ey hayat”Çok teşekkür ederim Funda.