bitmek bilmeyen bir fırtınanın getirdikleri gibi sarılüç bacaklı taburemdenkonforlu koltuklara taşısay ki tufan bilmedikarabasan ağladıdar gelen elbisemgörünce sarılmanıaz’lığından utandıDipsiz bir mağaranınKaranlığıyla sarılGökyüzünün sonsuzluğuylaAçıklanamayan kanunlarıylaDoğanın..Varlığınla sarılÖyle kiBen ellerini bırakmadanSenKenetle bileklerimi..Ben bitirmedenSen başlat sözlerimi..Ey hayatYaşanabilirliğiniGöster banaAcılarına rağmenİyi ki varsınDiyebilmeyi..