Z/AMAN – (N)on (D)olet

Z/AMAN

Müntehir umutlarımı martılara bindirip
Denize uzak bir çöle
Med-cezir’inle vurduğum o an
Bereketsiz bir toprağa düştü sevdam…
Kerbelâm!

Oysaki;
Sen gözlerimden sağanak sağanak yağınca
Kalbimde ısıtıp hece hece sevdamı
Öyle dökmüştüm nehre düşen gül yaprağına
Adına yaldızlar kondurmuştum

Şimdi ayaz bir gecenin tam ortasında
Şakağımdan süzülen her ter damlasıyla
Göğsüme batan,
Revan yakutundan bir iğne zaman…

Aman…
El-emân…
Vakit tamam
Daraldı devran

(N)on (D)olet
02.07.2007

Join the Conversation

Comment

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir