FÜRUĞ'A DERKENAR

~*~

aşk: nevbahar
belki sonsuza açılan kapı
yan yatmış bir sekiz kadar

sonu almayan göze
sığmaz hiç bengisu!

füruuuuğ!
âyet-i kerime'si şiirin
ki gözlerinde bir çift kuğu
kendi gecesine bakar

tahtlara inat, tahtırevanlara
şâhımerdanlara!
aşkı soyup alacalı kabuğundan
eb-rû-li

tâcı deli kız çeyizi
çalabı gök yüzü zambak

paslı kında
çın çın çınla yan!

ben göğe akıyordum o yere
orada
kumlara karışmış fısıltıları arasında
deniz kızlarının

dedim mayıs! dedi beni kan tutar!
kaysı gül!
-çölü içinde-

çağırgan ve yüngül
"geliyorum, geliyorum, geliyorum de!"
aşk! "uslandır beni!"

sus'u bilmeyen dil
olur mu bülbülü dilşat!

bir kez daha
suç ortağınım gönlüm:
ver gitsin külümü yele!

~*~

PERİHAN BAYKAL

Muaf Dergisi, Şubat 2009, Sayı:3